Om een systeem zoals een organisme te beschermen, moet de vijand wel herkend kunnen worden (niet zelf).
Ook moet de afweer de lichaamseigen cellen (zelf) met rust laten. Onze afweercellen laten onze lichaamscellen met rust omdat ze de door membraan eiwitten van onze lichaamscellen niet geactiveerd worden of zelfs geremd.
Tenzij het kankercellen of zieke cellen zijn.
Herkenning van een ziekteverwekker vindt plaats door receptoren die stoffen van de ziekteverwekker herkent.
Ziekteverwekkers ofwel pathogenen
Hieronder zie je voorbeelden van potentiële ziekteverwekkers: parasitaire wormen, eencelligen, schimmels, bacteriën, virussen en prionen (bepaalde eiwitten).
Ziekteverwekkers ofwel pathogenen
Afweerreceptoren nader toegelicht
Afweerreceptoren zijn receptoren die moleculen van ziekteverwekkers (pathogen associated molecular patterns ofwel PAMP) kunnen binden.
Deze receptoren (de pattern recognition receptors ofwel PRR) bestaan meestal uit een koolhydraatgedeelte en een eiwitgedeelte. Ze heten glycoproteïne-receptoren.
De getoonde verschillende receptoren hebben een koolhydraat-eiwit als receptor. (PRR) Hiermee kunnen ze gifstoffen, virussen, bacteriën en andere cellen vasthouden. (PAMP)
Veel afweerreceptoren
Afweerreceptoren zijn er in veel verschillende vormen. Sommige afweerreceptoren herkennen de moleculen van veel bacteriesoorten, zoals lipopolysachariden LPS. Deze lipopolysachariden bestaan uit een vetgedeelte (lipo) en een koolhydraatgedeelte (sachariden) en zijn karakteristiek voor bacteriën. Andere receptoren reageren op de moleculen van veel virustypen.